‘Mis je’

Ik weet nog dat, nadat ik de uitslag van mijn cito-toets binnen had, ik zonder jas en papiertje in hand, rennend naar jouw huis ging. Eenmaal daar was ik buiten adem en drukte ik op de bel. Ik wilde je persoonlijk zien en spreken. Daarom rende ik liever dan dat ik je telefonisch sprak. We hadden elkaar niet eens beloofd om dit te doen. We wisten het gewoon. “Wat heb je?!” vroeg ik. Je had jouw uitslag ook in jouw hand. We keken en vergeleken elkaar’s score. Wat onze scores waren, verbaasde ons allebei…